Αν ακούσουμε τον όρο Οικολογία, η πρώτη σκέψη που θα έρθει στο νου μας, ασφαλώς έχει να κάνει με μόλυνση και καταστροφή. Με χημικά στη θάλασσα, με πυρηνικά απόβλητα, με καμένα δάση, με πετρελαιοκηλίδες και με μείωση των δασικών εκτάσεων του Πλανήτη.
Όμως όροι όπως ξηρασία, πλημμύρες, ανομβρία, ερημοποίηση, ίσως να μην έρθουν καθόλου στο νου μας, έχουν όμως να κάνουν άμεσα με την Οικολογία και αφορούν το πιο πολύτιμο αγαθό που βρίσκεται επάνω στη γη, το νερό. Πως όμως μπορεί να συνδεθεί το θέμα της Οικολογίας με τις γεωτρήσεις νερού ή υδρογεωτρήσεις.
Η Οικολογική καταστροφή δεν περιορίζεται μόνο στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Εκτείνεται το ίδιο σημαντικά ή ίσως ακόμα πιο σημαντικά, στην έλλειψη νερού. Αυτό δεν είναι τόσο έντονο ακόμα στην Ελλάδα αλλά σε άλλες περιοχές του κόσμου, η έλλειψη νερού απειλεί αλλά και αφαιρεί τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και μάλιστα παιδιών. Και αυτή η έλλειψη νερού οφείλεται κατά ένα μέρος στην υπερκατανάλωση και την αλόγιστη χρήση νερού.
Και αν τα προηγούμενα χρόνια ή δεκαετίες σφυρίζαμε αδιάφορα, μια και το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν μας άγγιζε, σήμερα απειλεί και τη δική μας χώρα και μάλιστα έντονα. Αυτό δεν είναι τόσο ξεκάθαρο στις αστικές περιοχές, στις αγροτικές όμως περιοχές, εκεί που οι άνθρωποι χρειάζονται το νερό για τις καλλιέργειές τους και πραγματοποιούν γεωτρήσεις τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και ανησυχητικά για το περιβάλλον και την επιβίωση του ανθρώπου σ’ αυτό.
Οι μελέτες των ειδικών δείχνουν συνεχή υποβάθμιση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, εξαιτίας των ανεξέλεγκτων γεωτρήσεων και της έντονης απορρόφησης υδάτινων πόρων. Τα υπόγεια ύδατα δηλαδή λιγοστεύουν αλλά και πηγαίνουν βαθύτερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη γεώτρηση σε μεγαλύτερα βάθη για εύρεση νερού, αλλά κυρίως και αυτό συμβαίνει στις παραθαλάσσιες περιοχές, την είσοδο του αλμυρού νερού της θάλασσας μέσα στον υδροφόρο ορίζοντα υφαλμυρίζοντάς το και επηρεάζοντας αρνητικά τις καλλιέργειες.
Η υπεύθυνη αντιμετώπιση του θέματος του νερού ξεκινάει ασφαλώς με την πληροφόρηση, την συνειδητοποίηση, την ευαισθητοποίηση και την αντίδραση ώστε το πρόβλημα αν και ίσως είναι κάπως αργά για να αναστραφεί, τουλάχιστον να περιοριστεί και να σταματήσει εδώ. Γιατί η κακή ή περισσότερο η ανύπαρκτη διαχείριση των υδάτινων πόρων έχει ήδη προκαλέσει σοβαρά προβλήματα που είναι δύσκολο να αποκατασταθούν.Οι μεγάλες απαιτήσεις των αγροτικών περιοχών σε νερό, ο αυξανόμενος πληθυσμός της χώρας αλλά και η ικανοποίηση ανύπαρκτων αναγκών, έχει ήδη δημιουργήσει την ανάγκη σε κάποιες περιοχές να ζητήσουν βοήθεια από κοντινές περιοχές για παροχή νερού. Επίσης μια λύση που δίνεται είναι η δημιουργία φραγμάτων και λιμνοδεξαμενών για δέσμευση και εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων. Επιπλέον υπάρχει η διαπίστωση από τους επιστήμονες ότι μέσα στην επόμενη εικοσαετία θα υπάρχουν στη χώρα μας και ιδιαίτερα στις νησιωτικές περιοχές θα υπάρχουν φαινόμενα παρατεταμένης ανομβρίας και κατά συνέπεια ξηρασίας.
Η εξάντληση των υδάτινων πόρων όμως δεν οφείλεται μόνο στην κατασπατάλησή τους με τις αναρίθμητες υδρογεωτρήσεις, αλλά και σε άλλους παράγοντες όπως η μείωση των βροχοπτώσεων, η μείωση της φυτοκάλυψης, η υποβάθμιση της βλάστησης, η υπερβόσκηση, η ανεξέλεγκτη υλοτομία και οι πυρκαγιές, φαινόμενα που διαταράσσουν την οικολογική ισορροπία και επηρεάζουν αρνητικά το περιβάλλον, Συγκεκριμένα τα φαινόμενα αυτά προκαλούν διαβρώνουν το έδαφος μειώνοντας την απορροφητικότητά του και αυξάνοντας πα5ράλληλα την επιφανειακή απορροή. Έτσι τα όμβρια ύδατα δεν απορροφούνται από το έδαφος πλουτίζοντας τα υπόγεια ύδατα αλλά παρασύρονται προς τη θάλασσα πλημυρίζοντας περιοχές.
Όλα τα παραπάνω έχουν κάνει τους επιστήμονες να κρούσουν δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου, αναγκάζοντας την πολιτεία να σκεφτεί ότι πρέπει άμεσα να λάβει μέτρα για τη σωστή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Γι αυτό και οι αρμόδιες αρχές θέσπισαν και ήδη προχωρούν το Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας ΕΜΣΥ. Αν και για κάποια θέματα είναι πλέον αργά, εντούτοις υπάρχει ελπίδα ότι για κάποια άλλα, που επίσης αφορούν στη σωστή διαχείριση του ύδατος, τα μέτρα που αρχίζουν να λειτουργούν, θα αποδώσουν προς όφελος του περιβάλλοντος και της οικολογίας, αλλά και της αποφυγής των επώδυνων συνεπειών της επί δεκαετίες αδιαφορίας μας για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος και την επικίνδυνη έλλειψη νερού.
